موسیر عضوی گروهی از گیاهان شامل پیاز، سیر، پیازچه و چند گیاه دیگر است. گیاه “موسیر” به گروه خاصی از گیاهان در زیر گروه پیاز معروف به “پیاز چند برابر” گفته می شود که در هر بوته دو یا چند پیاز تولید می کنند. اگرچه موسیر گونه ای جداگانه از خانواده Allium ascalonicum در نظر گرفته می شود، اما اکنون از نظر گیاهشناسی به عنوان یک نوع پیاز دسته بندی می شود. موسیرها مانند سیر در زمین تکثیر می شوند. به طور کلی کوچکتر از پیاز است و طعم پیاز ملایم و لطیف می دهد. پرورش آنها علی رغم گران بودن، نسبتا آسان است. موسیر معمولا طی سه تا شش ماه آماده برداشت است.
کشت موسیر
برای کشت موسیر نیاز به پیاز موسیر داریم. مانند حبه های سیر، آنها را در پاییز یا اوایل بهار کشت کنید. به عبارتی در آب و هوای گرم، پاییز بهتر است؛ در آب و هوای خنک، آمی توانید تا اوایل بهار صبر کنید.
فاصله 5 الی 15 سانتی متری برای کاشت موسیر مناسب است. هر پیازچه را با ریشه اش در خاک بگذارید.
البته می توان بذر موسیر را هم به جای پیازچه کاشت. عمق کاشت یک سانتی متر برای بذرها مناسب است. برای کاشت بذر موسیر فصل بهار مناسب تر است.
نور
برای بهترین نتیجه، موسیر باید در آفتاب کامل کاشته شود. البته آفتاب جزیی هم قابل قبول است.
خاک
موسیر pH خاک اسیدی و خنثی حدود 5/5 تا 7/7 را دوست دارد. توصیه می شود آنها را در خاک غنی اما زهکشی شده و غنی از مواد آلی بکارید.
البته برای کشت های پاییزه بهتر است روی موسیرها را با کاه، علف خشک، برگ یا تراشه های چوب پوشش دهید تا در فصل زمستان از سرما و یخبندان محافظت شوند. 15 سانتیمتر مالچ کافی است.
آب
موسیر در تمام طول فصل رشد به آب مداوم نیاز دارد. پس بهتر است آن ها را همیشه آبیاری کنید. همچنین اطمینان حاصل کنید که خاک به خوبی تخلیه می شود. اگر پیازها بیش از حد در خاک مرطوب بمانند باعث پوسیدگی آنها می شود.
کود
موسیر آنچنان به کود احتیاج ندارد. بهتر است در اوایل بهار از کود آلی برای تقویت زمین استفاده نمایید.
آفات و بیماری ها
موسیر در معرض بسیاری از آفات و بیماری های مهم پیاز قرار دارد. بیماری هایی که باید مراقب آنها باشد شامل پوسیدگی سفید و پوسیدگی گردن است.
پوسیدگی سفید یک بیماری قارچی است که به ریشه و پایه پیاز حمله می کند. این می تواند در خاک باقی بماند، بنابراین موسیر نباید به مدت پنج تا هشت سال در یک مکان رشد کند، زیرا موجب تشدید پوسیدگی سفید می شود.
پوسیدگی گردن یک بیماری قارچی ناشی از خاک است که به گردن و برگهای گیاه حمله می کند. بهتر است در صورت شیوع بیماری به مدت دو سال دیگر موسیر کاشت نشود.
آفاتی که در کشت موسیر مزاحمند، لارو مگس پیاز و جوندگان هستند. کرم های لارو از تخم های مگس خارج می شوند که در پیازها فرو می روند. کاشت هویج در همان حوالی مانع آن می شود. جوندگانی مانند خرگوش، سنجاب اغلب و غیره اغلب از موسیر تغذیه می کنند.
برداشت موسیر
برای برداشت موسیر می توانید قسمت های سبز را برش بزنید تا به عنوان پیاز سبز استفاده شود اما بهتر است بخشی از ساقه ها را برای تغذیه آن ها دست نخورده بمانند.
اگر آنها را در پاییز یا اوایل بهار، شش تا هشت هفته قبل از آخرین سرما بکارید، معمولاً 60 تا 120 روز پس از کاشت آماده برداشت هستند. موسیر کاشته شده در پاییز در اوایل تابستان سال آینده آماده برداشت خواهد شد. موسیر کاشته شده بهاره بسته به آب و هوا باید از اواسط تا اواخر تابستان آماده باشد.
علامت براداشت موسیر نیز مانند گیاه پیاز، با شروع زرد شدن و افتادن قسمت بالای آن است.
برای عملیات برداشت آن کافی است خاک اضافی را لرزانده و اجازه دهید آنها برای مدت دو هفته در یک مکان خشک و سایه دار قرار دهید.