صمغ در پاسخ به هر نوع زخم تولید می شود؛ زخم ناشی از حضور حشرات، آسیب های مکانیکی و یا بیماری. گوموز به خروج شیره یا صمغ از درخت اطلاق می شود. این رفتار در میوه های هسته دار بسیار رایج است.
در مواجه با هر یک از مشکلات می توانید به صمغ به عنوان گریه درخت خود نگاه کنید.
گوموز درختان
آنچه در این مطلب از مجله آموزشی جالیزان میخوانید:
بیماری گوموز، عامل ایجاد صمغ
گوموز نوعی بیماری عمومی و بخصوص در میوه های سنگی (هلو، شلیل، آلو و گیلاس) است که در آن صمغ تراوش کرده و روی پوست درخت ها رسوب می کند.
گوموز معمولا در نتیجه شانکر چند ساله، شانکر باکتریایی رخ می دهد. شایعترین علت گوموز قارچی است که در اصل سیتوسپورا نامیده می شود و به لوسوستوما معروف است.
قارچ هایی که باعث شانکر چند ساله می شوند (Leucostoma cincta و L. persoonii) به راحتی به بافتهای آسیب دیده در زمستان حمله کنند.
این بیماری بسیار فرصت طلب است. بدان معنی که درختان ضعیف شده را هدف قرار میدهد. برای خانه خرابی فقط به زخم و به درختی که تنش داشته باشد نیاز دارد!
به طور کلی گوموز می تواند با شانکر قارچی، ویروس های خاص، مکان های رشد نامطلوب، آسیب در زمستان، آسیب با استفاده از علف کش و بسیاری از عوامل دیگر همراه باشد.
شانکر باکتریایی
علائم گسترش شانکرها
شانکر چند ساله با شانکرهای بیضی یا خطی مشخص می شود که در نهایت با یک حلقه کالوس در حاشیه محاصره می شوند. شانکرها می توانند در تمام سال رشد کنند، اما بیشترین رشد در اوایل بهار قبل از شروع فعالیت درخت اتفاق می افتد. درختان پرانرژی می توانند در اطراف شانکر بافت کالوس (پینه شکل) ایجاد کرده و مانعی ایجاد کنند که رشد قارچ را کند می کند.
روی درختان میوه هسته دار، صمغ زرد یا کهربایی رنگ زیادی روی پوست وجود قارچ را نشان می دهد، در حالی که صمغ شفاف بیماری نیست بلکه آسیب (مکانیکی، دمای پایین یا فعالیت های دیگر) است.
گوموز (عامل ایجاد صمغ در درختان)
پیشرفت بیماری گوموز
گوموز معمولا با شانکر همراه است. زمستان قارچ های شانکر در شانکرهای فعال در چوب زنده یا در چوب مرده زمستان گذرانی می کنند. عفونت در جایی ایجاد می شود که پوست آسیب دیده باشد. شانکرها به تدریج بزرگ می شوند تا زمانی که اندامهای آلوده با هم پیوسته می شوند و سپس می میرند.
عفونت های ناشی از آسیب سرما غالبا در زاویه های شکاف درختان آسیب دیده رخ می دهد. از دیگر راههای ورودی این قارچ ها می توان به زخم های ناشی از هرس، آسیب های مکانیکی، آسیب حشرات و زخم های برگ اشاره کرد.
برای تولید اسپور، انتشار اسپور و عفونت، رطوبت لازم است و میزان رشد شانکر به دنبال عفونت به دما و گونه های قارچ درگیر بستگی دارد.
وقتی درجه حرارت مناسب فعالیت قارچی نباشد، پینه تشکیل می شود. هنگامی که دمای هوا دوباره به نفع قارچ باشد فعالیت شانکر از سر گرفته می شود. این نبرد رفت و برگشت بین درخت و قارچ معمولا با برنده شدن قارچ پایان می یابد.
بیماری های شانکر ممکن است به درختان آسیب زیادی برساند وقتی که آنها باعث از بین رفتن تمام پوست یک منطقه خاص شوند، بنابراین یک شاخه یا ساقه اصلی را محاصره می کنند و باعث از بین رفتن تمام قسمت های گیاه بالای شانکر می شود. اگر تنه درخت آسیب ببیند، ممکن است کل گیاه از بین برود زیرا ظهور زخم شانکر جریان مواد مغذی و آب را در گیاه قطع می کند.
کنترل و مبارزه
اگر می خواهید بهره وری و طول عمر باغ را افزایش دهید، کاهش یا از بین بردن شانکر چند ساله بسیار اهمیت دارد.
پیشگیری بهترین راه برای کنترل این بیماری است. در حال حاضر هیچ گزینه کنترل شیمیایی موثری برای شانکر باکتریایی در دسترس نیست.
از مصرف کود نیتروژن اضافی، و هرس اواخر تابستان خودداری کنید. شما باید کوددهی با نیتروژن را در اواخر زمستان یا اوایل بهار در نظر بگیرید. این باعث می شود درخت شما رشد نکند که در اثر سرما در پاییز آسیب ببیند.
از آنجا که عامل اصلی شیوع بیماری، به درختان ضعیف شده حمله می کند، تمام تلاش خود را انجام دهید تا با مالچ پاشی، آبیاری و تغذیه مطلوب، سلامتی گیاه را حفظ کنید.
تکنیک های هرس را یاد بگیرید؛ مثلا گیاهان خرد شده را رها نکنید، برش های ناگهانی ایجاد نکنید و از هرس در دوره های آب و هوای مرطوب خودداری کنید.
زیرا پس از تثبیت بیماری، کنترل آن به طور فزاینده ای دشوار می شود. کنترل بیماری باید بر اساس چندین روش انجام شود و هیچ کدام به تنهایی موثر نیست.
درختان بیمار باکتریایی
اقدامات پیشگیرانه
اقدامات زیر به طور غیر مستقیم به کاهش ورودی های قارچ های مسبب شانکر، تعدیل تنش درخت و کاهش سطح تلقیح قارچ ها کمک می کند.
1. فعالیت های هرس را به تأخیر بیندازید تا زمانی که رشد در بهار آغاز شود زیرا تشکیل پینه به سرعت در این زمان شروع می شود.
هرس پاییزه می تواند درختان را به شدت ضعیف و تحت فشار قرار دهد و آنها به آسیب های زمستانی و عفونت های محتمل مستعد می کند.
2. برای تقویت ترمیم سریع زخم، شاخه ها را هرس کنید تا یقه متورم را در قاعده آن بگذارید.
انتهای شاخه را باقی نگذارید و از برش خیلی نزدیك به محل زخم خودداری كنید. هنگام شکل دادن به درختان ، ز شاخه های زاویه دار ضعیف را باقی نگذارید زیرا این مناطق بالقوه عفونت هستند.
3. بهداشت درختان را به خوبی رعایت کنید. اندام هایی را که خرد شده اند، هرس کرده و از بین ببرید (به عنوان مثال بسوزانید یا دفن کنید).
4. با توجه به توصیه های آزمایش خاک درختان را کود دهید.
5. برای کاهش استرس درختان را در هوای خشک آبیاری کنید.
6. درختان را از آسیب جوندگان و حشرات محافظت کنید، برخی از باغداران برای جلوگیری از ایجاد سوراخ در درختان در حفره های حشره کش ، اسپری می کنند.
7. با استفاده از رنگ لاتکس سفید 50٪ (محلول در آب) روی پوست درختان جوان خطر آفتاب زدگی را به حداقل برسانید.
استفاده از لاتکس
کنترل شیمیایی
اگر در منطقه ای زندگی می کنید که این عامل بیماریزا گسترده است، لازم به عنوان یک اقدام پیشگیرانه درخت خود را با مواد شیمیایی درمان کنید.
کپتان، تیوفانات-متیل یا گوگرد آهک (مخلوط بوردو) را در لاتکس 50٪ یا خاک رس کائولن برای زخم های هرس تازه بریده شده استفاده کنید. از هیدروکسید مس استفاده نکنید، زیرا ثابت شده است که این ماده برای درختان سمی است.
گوگرد و آهک مخلوط با رنگ سفید لاتکس برای محافظت از یک قسمت بزرگ اندام هرس شده در برابر عفونت استفاده می شود.
و از محلول آهک و گوگرد (مخلوط بوردو) مخلوط با لاتکس سفید یا خاک رس کائولن برای جدا سازی مناطق تازه هرس شده از عفونت می توان استفاده نمود.
مطمئن شوید که درخت شما دچار تنش نشده است و هیچ زخمی روی آن وجود ندارد. حواستان باید به بیماری گوموز باشد. در صورت مشاهده علائم، مشخص کنید که علت آن آسیب قارچی است. در این صورت، بافت آسیب دیده را سریعاً قبل از گسترش هرس کنید.
و اگر درختی را به دلیل این بیماری از دست دادید، لطفاً آن را کاملا بردارید زیرا عامل قارچ به زندگی در بافت مرده ادامه می دهد و به تولید اسپور ادامه می دهد تا درختان دیگر را آلوده کند.
